Alcoholreclame en -marketing
Dit item maakt deel uit van dossier:
Alcoholbeleid en wetgeving
Ga direct naar achtergrondinformatie
Uit onderzoek komt naar voren dat er overtuigend wetenschappelijk bewijs is voor een verband tussen blootstelling aan alcoholreclame en een vergrote kans dat jongeren starten met alcohol drinken of meer alcohol gaan drinken [1,2,3].
Zelfregulering en wetgeving
In Nederland wordt de alcoholreclame grotendeels gereguleerd door middel van zelfregulering door de alcoholindustrie. De STIVA, een samenwerkingsverband van drankproducenten en –importeurs, beheert de Reclamecode voor Alcoholhoudende Dranken. In deze code zijn de Europese richtlijnen voor alcohol opgenomen [4]. De meeste Europese landen hebben verdergaande maatregelen omtrent alcoholreclame vastgelegd dan in Nederland. Zo is Nederland het enige land dat de inhoud van reclame alleen via zelfregulering heeft vastgelegd. Nederland heeft wel wetgeving omtrent de blootstelling aan alcoholreclame via televisie en radio (zie hieronder onder Mediawet) en gedeeltelijk omtrent sponsoring. De overheid heeft in twee wetten bepalingen opgenomen omtrent alcoholmarketing en -reclame.
Mediawet
Sinds 2009 is in de Mediawet (artikel 2.94 en 3.7) opgenomen dat het voor Nederlandse omroepen verboden is om alcoholreclame op televisie en radio uit te zenden tussen 06.00 uur en 21.00 uur. Ook is ‘productplaatsing’, ook wel sluikreclame genoemd, voor alcoholhoudende drank verboden tijdens dit tijdsslot (artikel 3.19b). Het doel van deze bepaling is om jongeren te beschermen tegen de negatieve invloed van alcoholreclame.
In de Mediawet en bijbehorende beleidsregels zijn ook enkele bepalingen omtrent (alcohol)sponsoring opgenomen. Het gaat daarbij onder andere om dat er vermeld dient te worden als er sprake is van sponsoring, dat de vermelding van de alcoholsponsor neutraal dient te zijn en maximaal vijf seconden mag duren (art. 2.107). Het Commissariaat voor de Media ziet toe op de naleving van deze wet.
Reclamebesluit DHW
In de Drank- en Horecawet (DHW) is in artikel 2 een bepaling opgenomen dat de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) de bevoegdheid heeft om bij algemene maatregel van bestuur beperkingen te stellen met betrekking tot alcoholreclame. Tot op heden is er nog geen gebruik gemaakt van deze bevoegdheid.
Gerelateerde pagina's
- Alcoholmarketing in het Preventieakkoord Problematisch Alcoholgebruik
- Jongeren en leeftijdsgrens alcohol
Nieuws
- Systematische review en meta-analyse: impact van gezondheidswaarschuwingslabels op de selectie en consumptie van alcoholhoudende dranken en etenswaren 17 jun 2020
- Systematische review: het effect van alcoholmarketing op het alcoholgebruik van jongeren en jongvolwassen 25 feb 2020
- Zien drinken op social media doet drinken 22 mei 2019
- Belgische onderzoekers adviseren totaalverbod op alcoholreclame 30 apr 2019
- Strengere regels voor alcoholreclame in Belgiƫ 23 apr 2019
- Het verband tussen alcoholmarketing en merchandise en de alcoholconsumptie onder jongeren 2 apr 2019
- Afname aantal tv-advertenties voor alcohol die Britse kinderen zien 19 feb 2019
- Het effect van alcoholmarketing op alcoholconsumptie door Nederlandse middelbare scholieren 31 dec 2018
- STIVA: in 2019 geen alcoholreclame op drie jongerenzenders 31 dec 2018
- Restricties op alcoholreclame in Ierland vanaf november 2019 21 nov 2018
- Zelfregulering door Australische alcoholindustrie zorgt niet voor minder blootstelling van jongeren aan alcoholmarketing 8 nov 2018
Referenties
- Burton, R., Henn, C., Lavoie, D., O’Connor, R., Perkins, C., Sweeney, K., … Sheron, N. (2017) A rapid evidence review of the effectiveness and cost-effectiveness of alcohol control policies: an English perspective. Lancet. 2017 Apr 15; 389(10078):1558-1580. doi: 10.1016/S0140-6736(16)32420-5.
- Wit, G.A. de (2016). Maatschappelijke kosten-baten analyse van beleidsmaatregelen om alcoholgebruik te verminderen. Bilthoven: RIVM.
- Jernigan, D., Noel, J., Landon, J., Thornton, N., & Lobstein, T. (2017). Alcohol marketing and youth alcohol consumption: a systematic review of longitudinal studies published since 2008. Addiction, 112, 7–20. https://doi.org/10.1111/add.13591.
- Europees Parlement en de Raad (2010) Richtlijn Audiovisuele Mediadiensten 2010/13/EU.
Laatst gewijzigd: woensdag 24 april 2019 12:50