Alcoholreclame en -marketing

In Nederland wordt de alcoholreclame grotendeels gereguleerd door middel van zelfregulering door de alcoholindustrie. De STIVA, een samenwerkingsverband van drankproducenten en –importeurs, beheert de Reclamecode voor Alcoholhoudende Dranken. In deze code zijn de Europese richtlijnen voor alcohol opgenomen ^[4]. De meeste Europese landen hebben verdergaande maatregelen omtrent alcoholreclame vastgelegd dan in Nederland. Zo is Nederland het enige land dat de inhoud van reclame alleen via zelfregulering heeft vastgelegd. Nederland heeft wel wetgeving omtrent de blootstelling aan alcoholreclame via televisie en radio (zie hieronder onder Mediawet) en gedeeltelijk omtrent sponsoring. De overheid heeft in twee wetten bepalingen opgenomen omtrent alcoholmarketing en -reclame.

Sinds 2009 is in de Mediawet (artikel 2.94 en 3.7) opgenomen dat het voor Nederlandse omroepen verboden is om alcoholreclame op televisie en radio uit te zenden tussen 06.00 uur en 21.00 uur. Ook is ‘productplaatsing’, ook wel sluikreclame genoemd, voor alcoholhoudende drank verboden tijdens dit tijdsslot (artikel 3.19b). Het doel van deze bepaling is om jongeren te beschermen tegen de negatieve invloed van alcoholreclame.

In de Mediawet en bijbehorende beleidsregels zijn ook enkele bepalingen omtrent (alcohol)sponsoring opgenomen. Het gaat daarbij onder andere om dat er vermeld dient te worden als er sprake is van sponsoring, dat de vermelding van de alcoholsponsor neutraal dient te zijn en maximaal vijf seconden mag duren (art. 2.107). Het Commissariaat voor de Media ziet toe op de naleving van deze wet.

In de Drank- en Horecawet (DHW) is in artikel 2 een bepaling opgenomen dat de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) de bevoegdheid heeft om bij algemene maatregel van bestuur beperkingen te stellen met betrekking tot alcoholreclame. Tot op heden is er nog geen gebruik gemaakt van deze bevoegdheid.